Orang miskin AS jadi mangsa
Ada gambar bernilai seribu perkataan, demikian peribahasa Cina. Suatu contoh ialah gambar ini yang disiarkan dalam terbitan terbaru majalah Vanity Fair mengenai kegawatan ekonomi Amerika Syarikat (AS) dewasa ini hingga merebak ke beberapa negara lain yang terpaksa mengadakan program rangsangan.
Pada bahagian atas ialah gambar iklan yang pernah disiarkan oleh pelbagai akhbar dan majalah AS beberapa waktu dulu yang menunjukkan suatu keluarga kulit putih yang berada dalam kereta mereka. padanya ditulis There's no way like the American Way.
Gambar di bahagian bawah menunjukkan sebilangan warga kulit hitam "berbaris untuk menerima bantuan makanan dan bekalan air di bandar Louisville, Kentucky pada tahun 1937." Rencana mengenai kegawatan ekonomi dewasa ini di Amerika menyatakan betapa sebab ia merebak, antara lainnya:
Inflasi telah meningkat hingga enam peratus, iaitu paling tinggi dalam tempoh 17 tahun. Pengangguran meningkat hingga enam peratus dan tiada pengambilan pekerja baru di peringkat swasta hingga hampir setahun.
Harga rumah cepat sekali menurun dan banyak yang dilelong kerana pinjaman bank tidak dapat dibayar. Beberapa buah bank mengisytiharkan kerugian, iaitu beberapa bulan setelah para pegawai atasan menerima bonus lumayan.
Bekas Presiden Bush mewarisi kelebihan bajet berjumlah AS$128 bilion dari Presiden Bill Clinton. Pada tahun 2008 hutang negara meningkat hingga AS$10 trillion . Di samping itu Amerika terpaksa membelanjakan wang begitu banyak untuk peperangan di Iraq dan Afghanistan.
Berjuta warga Amerika telah kehilangan rumah kerana tidak mampu membayar balik pinjaman. Apa yang berlaku pada keseluruhannya ialah seperti seorang ditimpa pelbagai penyakit kerana merokok, terlalu banyak minum arak, terlalu banyak makan, kurang riadah menjaga kesihatan dan lain-lain lagi. Lalu disebut bahawa yang merbahaya ketika ini ialah kita terus mendengar pandangan orang-orang yang sama di Wall Street dan pakar-pakar ekonomi sedangkan mereka itulah yang menjerumuskan kita.
Sesuatu yang aneh sekali ialah manakala individu-individu yang kaya melalui spekulasi di pasaran saham dan jual beli hartanah membayar cukai lebih rendah dari yang dibayar oleh golongan menengah yang bergantung kepada gaji mereka saja dan bekerja 50 jam setiap minggu kerja.
Menghalau yang miskin kerana tidak membayar pinjaman bank bukan hanya suatu tragedi, tetapi juga tidak bererti. Rumah mereka terbengkalai manakala mereka pindah ke tempat lain. Para pegawai bank sepatutnya sedar betapa bank sendiri kerugian kerana rumah-rumah yang kosong jatuh harga.
Parti Republikan yang berkuasa selama lapan tahun sering menganjurkan potongan cukai, terutama bagi orang kaya untuk mengatasi kepincangan ekonomi. Sebaliknya pemotongan cukai pada tahun 2001 dan 2003 telah mencetuskan krisis ekonomi. Demikian antara sebab-sebab berlakunya kegawatan ekonomi Amerika semasa pentadbiran Presiden Bush selama lapan tahun.
Akhirnya pada minggu lalu Kongres Amerika-Dewan Perwakilan dan Dewan-Senat telah meluluskan rangsangan ekonomi berjumlah AS$787 bilion setelah Presiden Barrack Obama mendesak ia diluluskan segera.
Kali pertama Amerika mengalami krisis ekonomi yang dipanggil Wall Street Crash di New York ialah pada tahun 1929 hingga membawa akibat kepada negara-negara lain.
Bagi tukang catat ini ialah beberapa laporan yang ditulis oleh Lee Siew Yee (Tan Sri), bekas Ketua Pengarang New Straits Times, mengenai akibatnya di Malaya waktu itu. Beliau menulis:
"Seseorang yang melalui negeri Perak akan melihat di kiri - kanan jalan raya beratus keluarga penoreh getah yang telah dihalau dari tempat tinggal mereka di ladang-ladang getah yang tidak lagi ditoreh."
Mereka bertenggek di tepi jalan, dikelilingi periuk, belanga dan barang-barang kepunyaan mereka. Jauh dari jalan-jalan raya pula, iaitu tidak kelihatan kepada yang lalu lintas ialah ramai lagi yang menderita kerana kemiskinan. Mereka ialah keluarga-keluarga para pekebun kecil. Pokok-pokok getah mereka tidak lagi ditoreh kerana tidak ada yang membeli keping-keping getah mereka.
Tiada yang melaporkan nasib malang mereka itu. Pada waktu itu tiada siapa menyiasat dan melaporkan secara mendalam keadaan mereka." Demikian catatan Lee Siew Yee.
Mereka yang diusir dari estet-estet getah ialah penoreh-penoreh India. Pekebun-pekebun kecil getah pula ialah orang Melayu. Jelas bahawa pada ketika itu tiada akhbar yang menyampaikan laporan kepada para pembaca, kepada orang ramai dan kepada para pegawai penjajahan Inggeris yang memerintah.
Jelas juga bahawa waktu dahulu sesetengah akhbar lebih cenderong perhatian mereka kepada hal-hal yang berlaku di bandar, bukan kepada apa yang berlaku di kampung-kampung atau daerah-daerah pendalaman.
Menjadi tanda tanya: Setakat mana sensitiviti para pemberita dan wartawan dulu dan kini?
ARKIB : 22/02/2009
Pada bahagian atas ialah gambar iklan yang pernah disiarkan oleh pelbagai akhbar dan majalah AS beberapa waktu dulu yang menunjukkan suatu keluarga kulit putih yang berada dalam kereta mereka. padanya ditulis There's no way like the American Way.
Gambar di bahagian bawah menunjukkan sebilangan warga kulit hitam "berbaris untuk menerima bantuan makanan dan bekalan air di bandar Louisville, Kentucky pada tahun 1937." Rencana mengenai kegawatan ekonomi dewasa ini di Amerika menyatakan betapa sebab ia merebak, antara lainnya:
Inflasi telah meningkat hingga enam peratus, iaitu paling tinggi dalam tempoh 17 tahun. Pengangguran meningkat hingga enam peratus dan tiada pengambilan pekerja baru di peringkat swasta hingga hampir setahun.
Harga rumah cepat sekali menurun dan banyak yang dilelong kerana pinjaman bank tidak dapat dibayar. Beberapa buah bank mengisytiharkan kerugian, iaitu beberapa bulan setelah para pegawai atasan menerima bonus lumayan.
Bekas Presiden Bush mewarisi kelebihan bajet berjumlah AS$128 bilion dari Presiden Bill Clinton. Pada tahun 2008 hutang negara meningkat hingga AS$10 trillion . Di samping itu Amerika terpaksa membelanjakan wang begitu banyak untuk peperangan di Iraq dan Afghanistan.
Berjuta warga Amerika telah kehilangan rumah kerana tidak mampu membayar balik pinjaman. Apa yang berlaku pada keseluruhannya ialah seperti seorang ditimpa pelbagai penyakit kerana merokok, terlalu banyak minum arak, terlalu banyak makan, kurang riadah menjaga kesihatan dan lain-lain lagi. Lalu disebut bahawa yang merbahaya ketika ini ialah kita terus mendengar pandangan orang-orang yang sama di Wall Street dan pakar-pakar ekonomi sedangkan mereka itulah yang menjerumuskan kita.
Sesuatu yang aneh sekali ialah manakala individu-individu yang kaya melalui spekulasi di pasaran saham dan jual beli hartanah membayar cukai lebih rendah dari yang dibayar oleh golongan menengah yang bergantung kepada gaji mereka saja dan bekerja 50 jam setiap minggu kerja.
Menghalau yang miskin kerana tidak membayar pinjaman bank bukan hanya suatu tragedi, tetapi juga tidak bererti. Rumah mereka terbengkalai manakala mereka pindah ke tempat lain. Para pegawai bank sepatutnya sedar betapa bank sendiri kerugian kerana rumah-rumah yang kosong jatuh harga.
Parti Republikan yang berkuasa selama lapan tahun sering menganjurkan potongan cukai, terutama bagi orang kaya untuk mengatasi kepincangan ekonomi. Sebaliknya pemotongan cukai pada tahun 2001 dan 2003 telah mencetuskan krisis ekonomi. Demikian antara sebab-sebab berlakunya kegawatan ekonomi Amerika semasa pentadbiran Presiden Bush selama lapan tahun.
Akhirnya pada minggu lalu Kongres Amerika-Dewan Perwakilan dan Dewan-Senat telah meluluskan rangsangan ekonomi berjumlah AS$787 bilion setelah Presiden Barrack Obama mendesak ia diluluskan segera.
Kali pertama Amerika mengalami krisis ekonomi yang dipanggil Wall Street Crash di New York ialah pada tahun 1929 hingga membawa akibat kepada negara-negara lain.
Bagi tukang catat ini ialah beberapa laporan yang ditulis oleh Lee Siew Yee (Tan Sri), bekas Ketua Pengarang New Straits Times, mengenai akibatnya di Malaya waktu itu. Beliau menulis:
"Seseorang yang melalui negeri Perak akan melihat di kiri - kanan jalan raya beratus keluarga penoreh getah yang telah dihalau dari tempat tinggal mereka di ladang-ladang getah yang tidak lagi ditoreh."
Mereka bertenggek di tepi jalan, dikelilingi periuk, belanga dan barang-barang kepunyaan mereka. Jauh dari jalan-jalan raya pula, iaitu tidak kelihatan kepada yang lalu lintas ialah ramai lagi yang menderita kerana kemiskinan. Mereka ialah keluarga-keluarga para pekebun kecil. Pokok-pokok getah mereka tidak lagi ditoreh kerana tidak ada yang membeli keping-keping getah mereka.
Tiada yang melaporkan nasib malang mereka itu. Pada waktu itu tiada siapa menyiasat dan melaporkan secara mendalam keadaan mereka." Demikian catatan Lee Siew Yee.
Mereka yang diusir dari estet-estet getah ialah penoreh-penoreh India. Pekebun-pekebun kecil getah pula ialah orang Melayu. Jelas bahawa pada ketika itu tiada akhbar yang menyampaikan laporan kepada para pembaca, kepada orang ramai dan kepada para pegawai penjajahan Inggeris yang memerintah.
Jelas juga bahawa waktu dahulu sesetengah akhbar lebih cenderong perhatian mereka kepada hal-hal yang berlaku di bandar, bukan kepada apa yang berlaku di kampung-kampung atau daerah-daerah pendalaman.
Menjadi tanda tanya: Setakat mana sensitiviti para pemberita dan wartawan dulu dan kini?
ARKIB : 22/02/2009
Ulasan
Catat Ulasan